Բարի Սամարացին

Օր մը, հրեաներու քահանաներէն մէկը Յիսուսը փորձելու համար հարցում մը կը հարցնէ անոր.

– Վարդապե՛տ, ի՞նչ ընեմ որ մինչեւ յաւիտեան ապրիմ:

– Կարդա՛, ինչ որ գրուած է Օրէնքի գիրքին մէջ,- կ’ըսէ Յիսուս:

Քահանան անմիջապէս կը բանայ Օրէնքի գիրքը եւ կը սկսի կարդալ. «Սիրէ՛ Տէր Աստուածդ բոլոր սրտովդ, բոլոր անձովդ եւ բոլոր մտքովդ. նաեւ սիրէ՛ ընկերդ՝ քու անձիդ պէս»:

– Ահաւասի՛կ, այն ի՛նչ որ կարդացիր նոյնը կիրարկէ՛, անոր շնորհիւ կ’ապրիս,- կ’ըսէ Յիսուս։

Քահանան, հարցում մը եւս կը հարցնէ Յիսուսին.

– Բայց ո՞վ է իմ ընկերս։

Յիսուս կը սկսի պատմել. «Մարդ մը, որ Երուսաղէմէն դէպի Երիքով կոչուած քաղաքը կ’երթար,ճամբան, աւազակներու հանդիպեցաւ: Գողերը յարձակեցան անոր վրայ, նախ ծեծեցին, յետոյ կողոպտեցին ի՛նչ որ ունէր իր վրայ եւ հեռացան: Քիչ ետք քահանայ մը անցաւ այդ տեղէն: Ան տեսաւ, բայց առանց օգնելու վիրաւորին, շարունակեց իր Ճամբան:

Յետոյ ուրիշ մէկը տեսաւ վիրաւորը: Մօտեցաւ անոր, բայց անտարբեր մնաց մարդուն հանդէպ եւ հեռացաւ քովէն:

Քանի մը վայրկեան վերջ Սամարացի մը անցաւ այդ տեղէն, տեսաւ մարդը եւ խղճաց: Մօտեցաւ անոր, վէրքերը փաթթեց:

Յետոյ մարդը իր ձիուն վրայ դրաւ, տարաւ պանդոկ մը: Ան հոգաց վիրաւորին բոլոր կարիքները:

Յաջորդ օր, երբ կը մեկնէր պանդոկէն, իր գրպանէն դրամ հանեց, տուաւ պանդոկապետին եւ ըսաւ.

– Հոգա՛ վիրաւորին: Յաւելեալ ի՛նչ ծախս որ ընես ես պիտի վճարեմ վերադարձիս»:

– Հիմա կը հարցնեմ ձեզի՝ այն երեք հոգիէն ո՞ր մէկը ընկեր կրնայ դառնալ վիրաւոր մարդուն:

Քահանան պատասխանեց.

– Ան, որ օգնեց վիրաւորին։

Այն ատեն Յիսուս ըսաւ անոր.

– Ուրեմն գնա՛, եւ դուն ալ նոյնը ըրէ՛:

Բարի Սամարացին աշխատութիւն